ilk gece gün ışıyana kadar oturulur.beraber geçirilen tüm zamanlar her karesine kadar ödevmişcesine hatırlanır.hıçkırıklar anlamsız tebessümlere karışır.keşkelerle dolu yüzlerce cümle kurulur.beraber çekilmiş tüm resimler en sevilen şarkılar onu hatırlatacak ne varsa olmalıdır.acaba şimdi o ne yapıyo sorusu defalarca geçer akıldan.bazen bir sakinleştirici,belki biraz alkolden medet umulur.o gece bitmez bi türlü.uyku gelmez olur.artık sabah olmuştur ve yorgunluktan uyuya kalınır belki de.uyandığında herşeyin rüya olduğu sanılır.gözler açılır.tarifsiz bi baş ağrısıyla odaya bakılır ki;gerçek tüm saçmalığıyla odaya yayılmıştır.inanmak istenmez ve bi ağlama nöbeti yorganla yastık arasına hapseder.yataktan çıkmakta direnir bünye.bişey yemekte anlamsızdır,içmekte.o yoktur artık.yeni bir gün ve onsuz hayat başlamıştır.peki şimdi ne olacak der gibi etrafa bakan gözler aynayla karşılaşır.şişmiş gözler yeterli gelmez ve fırsat bulunan her yerde,neye olduğunu bilmeden,bazen yanmayan bi çakmağa bile ağlanır.günler azalan nöbetlerle ve artan özlemle devam eder.sonuç olarak hayat devam eder onsuz da olsa...***
