kendini bilmezlerin mutluluğu da bundandır. kendini bilmeden yaşayıp gitmek varken kendini anlayıp eziyet çekmenin ne manası vardır.. gerçi necip fazıl'ın dediği gibi
"Anlamak yok çocuğum, anlar gibi olmak var;
Akıl için son tavır, saçlarını yolmak var..." aslında anlamak yoktur anlar gibi olmak vardır.. ama anlar gibi olmak bile insanın içine derin bir hüzün giydirir..
en iyisi anladıklarını görmezden gelerek yaşamak, görüp de görmemezlikten gelmekte mahirleşmektir.
