bizim buralarda çingene bir aile var efendim, mendil satıyor bunlar.
arkadaşlarla topluca oturuyorduk dışarıda, geldi satmaya çalıştı falan sonuçsuz tabii ki. çekirdek atmaya başladı, sonra biz o çekirdekleri çitledik. sonra yine attı. sonra bi gitti geldi "arkamdan konuşanın *mına bu bacağım girsin" dedi bacağını tutarak. kalakaldık öyle sözlük, kalakaldık, o da gitti.
bu olayın üstünden bir kaç hafta geçtikten sonra başka bir çingene kız geldi, mendil satıyor yine. "paramız yok*" dedim. "ohoooo ben sizden zenginim o zaman" dedi ve gitti.
bu olayın da üstünden 2 gün geçti, ben yine 3 4 arkadaşla oturuyorum dışarıda topluca yanımıza o iki çingen kız geldi. "yeni yeni sevdaların çiçeğimişsin" diye şarkı söyledi, "abe abla be sende hep farklı farklı erkeklerle geziyorsun be, maşallah be, biz bitane bulamıyoruz be." saydırdı bana böyle.
kalakaldım yemnederim...
bir hafta geçti, dışarıya çıkmaya korkar haldeyim iyice okuldan sonra şöööyle bir temiz hava alma amaçlı. neyse çıktık dışarı, canım çekirdek istedi gittim aldım. yiyoruz böyle amele amele temiz havada oh mis.
geldi belalılarımdan biri, mendil satmaya çalıştı almadım. "o zaman çekirdek ver" dedi, "biz yiyoruz ya" dedim, "allah belanı versin sigorta bacak" dedi. üstümden etkisini 2-3 gün atamadım.
aslında hala bacaklarıma bakıyorum...
ertesi gün kız arkadaşlarımla geziyoruz dışarıda, oturmuyoruz bu sefer. mendil satmaya çalıştı yine, almadı arkadaşım. ben de izliyorum acaba ne olacak diye, başladı bizim çingen "bunların hepsi güzel! sen çirkinsin! bu güzel, bu güzel, aaa bu da çirkinmiş, bu güzel, sen çirkinsin!"
kalakaldık.
"alıyor musun lan?!" dedi, aldık... gitti.
