tamamen allah ın adaletsizliğinden kaynaklanan bir olaydır. bazıları şanslı(!) doğuyor. her şeyin en iyisiyle, en rahatıyla büyüyor. 18 yaşına girdiğinde arabası alınıyor, 20 yaşında şirketin başına geçiyor, mutlu mesut hayat. neymiş efendim testmiş, sınanıyormuş bakalım para olduğunda bu insanlarımız dinden çıkacak mı diye. var mı lan öyle şey? bana da versinler o kadar nimet doğuştan, en kral inanan ben olurum, ibadet de sonuçta parayla yapılan bir şey zekatını, sadakanı verdiğin zaman biraz da inanç kattın mı mis gibi müslümansın. neyi sınav ki bunun, böyle sınanmaya can kurban. bazıları ise tam tersi doğuyor. kıt kanâat geçinen bir aile, zoruna büyüyen bir çocuk. yılda bir iki kez hayatında et yiyor, giysileri yırtık pırtık. 18 yaşına girdiğinde çalışıyor bu çocuk, hem işte hem de okumaya çalışıyor. neymiş efendim sınanıyormuş allah a isyan edecek mi diye. tabi edecek anasını satayım bu çocuğun suçu ne peki? diğer çocuktan farkı ne? o da insan bu da insan, o da müslüman bu da müslüman. hangisi için daha kolay inanmak?
