bir gün neden o diye ağlayıp isyan ederken bana isyan etmek yok demiştin. ne yaşarsan yaşa asla isyan etme, acın ne kadar büyük olursa olsun isyan etmek yok demiştin. şimdi bana bu cümleleri kuran bir başkası yok ve isyanın eşiğine geldiğimde bu sözlerini ve daha nicelerini hatırlıyorum. verdiğim sözleri hatırlıyorum. acın çok büyük ama pes etmek yok, ağlarken de gülebilmeyi öğrenme vakti artık demiştin.. belki şimdi yoksun ve bu cümleleri senden duyamicam artık ama hala en büyük desteği senden alıyorum, senin acına katlanmak için gereken gücü de yine senden senin kurduğun o cümlelerden alıyorum. ne garip demi hiç aklımıza gelir miydi birgün senin acına katlanmak için senin cümlelerinle kendimi toparlayacağım? sözlerimi tutmaya çalışıyorum eğer görüyorsan beni bana kızma diye..
