nedense kurumsal yapısına getirilen eleştiriler hep "askerler çok fedakar, iyi ki var şerefli albaylar, ordumuz olmasa milletimiz ne yapar, siktirin alçaklar" nidalarıyla savuşturulur. övgüye layık hatırasına minnet ve saygı beslenecek olan etliye sütlüye derin devlete karışmadan işini yapan personelidir. en nihayetinde ölmeyi emredenler paralı, ölenler ise çoğunlukla zorunlu askerlerdir. gücü konusunda ise çokça spekülasyon yapılır. el yumruğu yemeyen kendi yumruğunu değirmen taşı sanırmış. bizimkisi de o hesap, kimin nesi var bilmeden "en çok asker bizde. dünyanın en mobil ordusu. gerilla savaşını kazanan tek ordu. dünyanın 2.si 3.sü 5.si gönüllerin birincisi" diye havaya girmek. bi gram nükleer gücün olmadan dosta düşmana nam salmaktan bahsetmek. iman gücü bonusu bu oluyor sanırım.
