konya'mın her hafta deli gibi kitap alıp arkadaş olduğum kitapçılarının yuvası.
yuvarlak kaydırak gibi dönerek üst katlara çıkılır, inmek için ortadaki yine yuvarlak merdivenlerden inilir; çıkış için giriş kattaki her dükkanı kullanabilirsiniz öyle de bir kolaylık vardır.
en üst katta ezgi müzik vardı artık yok; hasan hüseyin diye bir hoca vardı keman, saz, ney, gitar, yan flüt... her şeyi kendi öğrenip çalardı. böyle kafasının orta kısmı kel yanlardan saç uzatmış biri. iyi adamdı. ama diğer dükkanlar pek sevmezdi onu; inat olsun diye hoparlörü rampalı çarşıya doğru verip keman çalardı, ben de arkadan çalardım. az sövdürmedik kendimize*.
en alt katta kartpostalcı var, cins cins resimler...
giriş katı hep kitapçılarla dolu, bir kat aşağıda bilgisayarcılar var; oradan da az cd çektirmedim.
hatırlarım bir gün kitap almak için girmiştim rampalı çarşıya, kitap seçerken, arkalarını okurken bir baktım hava kararmış,tezgahları alt üst ettikten sonra sonunda tepki'yi* aldım. adam ne sövmüştür ama*.
ankara'da o kadar para verip aldığım kitaplar orada o kadar ucuz ki. en azından bir tadı var rampalı çarşıda dükkanların önünden geçmenin, olgunlar'daki gibi soluk, umarsız bir seyyar havası yok.
aah konya ahh; hatıralarım hep sende kaldı; bir gün geri ver olur mu?
