masumiyetin gözle görünür hallerinden biridir. içtendir, sıcacıktır. ya mahalle maçı için topu olan çocuk onu oyuna almamıştır, ya annesinin ekmek alması için verdiği parayı düşürmüştür, ya da oynarken üstünü kirlettiğinden annesinin kızmasından korktuğu için ağlıyordur. bir yandan burnu akar, kazağının kol bölümü ya da diliyle yok eder onları. karşısına geçip baktığınızda iç sızlatır. sonra dersiniz ki; keşke ağlayışlarımız o kadar içten, ağlama sebeplerimiz o kadar masum olsaydı. keşke önce kendimize olan nefretimiz, kızgınlığımız, affedemeyişimiz olmasaydı bizi gözyaşlarına boğan. şanlısın çocuk en azından acılarını, korkularını gözyaşlarınla dindirebilecek yaşta olduğun için.
