öğretmenin seni seviyor. başardığın zaman ileride güzel bir yaşam sürebileceğin için seviniyor. ayrıca aynı zamanda öğretmeninde kendi egosunu tatmin ediyor bir yerde. "öğretebiliyorum, iyiyim" şeklinde. madem bu örneği sen verdin bundan yola çıkalım. dediğim gibi öğretmenin ilerisi için eviniyor. tanrı nezdinde bir insan için ilerisi ne olabilir? seni öğretmenin yaratmıyor, ama tanrı yaratıyor. öğretmenin senin hayatını belirlemiyor, ama tanrı belirliyor. senin doğacağın yeri, seni büyütecek aileyi tanrı seçmiyor mu? ee o zaman tanrı zaten senin nasıl olmanı istiyorsa o yola itiyor seni. yani sen tanrıyı şaşırtıp, sevindiremezsin. o zaten olacakları biliyor senin inancına göre. yani demek istediğim, inancına saygı duyarım. fakat mantık çizgisinden gidilen bir sohbet ortamında bunu savunman, sadece kendini küçük düşürmeye sebep olacaktır. unutma, sen inandığın için bunlar sana mantıklı geliyor. inançlarından 2 saniye sıyrılıp düşündüğünde sende mantıksız diyeceksin. ama yapamazsın, dinden çıkarsın, cehenneme gidersin. bebekliğinden beri bu kazınmış aklına. baksana nasıl içten savunuyorsun böylesine ıspatsız ve kulaktan dolma günümüze gelmiş bir şeyi.
