çocukluğundan beri her kırılıp dökülmende susmuş biriysen, büyüdüğünde kaçınılmazdır olan durumdur her korktuğun anda.
ister kalabalık olsun, ister yalnız yaşadığın evin... her yerde içine kapanıp düşünmeye başlayabilirsin.
konuşursun kendinle, düşünürsün yaptığın hataları, yediğin kazıkları, aşkını, terkedişlerini, terkedilişini, susmalarını ve anlamsızca konuşmalarını... pişmanlıklar, keşkeler iyikiler, acabalar...
ama seni yargılayanın bile sen olması yorar insanı, o da ayrı...
