Yoksun diye bahçemde çiçekler açmıyor bak
Gel görüp açılsınlar, devşirip göğsüne tak
Öyle yalnız ki gönlüm, aylardır seni özler
Geleceksin, döneceksin seveceksin, diye hep
Her an yolunu gözler.
-
Bir ateşim, yanarım, dumanım yok, külüm yok
Sen yoksan, mekanım belli değil, zamanım yok
Fırtınalar içinde beni yalnız bırakma
Benim senden başka sığınacak limanım yok
seni anarak içtiğim her bir kadehime zehir olarak kattım sensizliği. bırak, içinde bir yerlerde kalmış o sevgi kırıntısının yüzü suyu hürmetine bırak gideyim bu şehirden. adım attığım her sokakta ; bir ağaç, bir çiçek, eski bir bina olarak çıkma karşıma. baktığım her deniz andırmasın gözlerini. gökyüzündeki bulutları bırak, dağılsınlar puslandırmasın sensiz kurduğum düşlerimi. bırak, bırak gideyim bu şehirden gizlice. adımı anmasın hiçbir martı.
ben seni sana bir tanem demek için sevmedim. demesem de olur, atarım içime her şeyi attığım gibi. her kopan fırtınaya inat dikilmeyeyim rüzgarın karşısına, bırak. bırak gideyim bu şehirden gizlice. aklıma kazıdığım gülüşünü unutayım, gözlerinden izlediğim istanbul yıkılsın başımın üstüne, yeri var! bırak, bırak biraz olsun güleyim içten. bu şehri terk etmeden gelmesin beyaz tüylü tavşanlar mabedime.
gözlerimdeki silüetine adamayayım kurbanları. damarlarımda boşa akmasın kan, gözlerim bakmasın gözlerin dışındaki gözlere. sadece bırak, tutma ellerimi giderken. bırak, yalvarıyorum bırak ağlamamak için sıkmayayım dişlerimi, kanamasın ellerim toprağımı kazarken. senden hiçbir şey istemedim, sevme dedim ; sevdin.
her gece rakıma meze ettiğim sensizliğe soruyorum " yine mi bende kalacaksın diye. " kurtulamadım ondan, ne senden vazgeçtim, ne de her sabah acılar içinde uyandıran yalnızlığımdan.
bırak, yalvarıyorum bırak gideyim bu şehirden hissettirmeden. giderken tutma ellerimi. gizlice ama ayan beyan yalnızlığımı koyup bavuluma kaybolayım. aramasın hiç kimse gözlerimi, sormasın martılara, konuşmasın hiçbir deniz.
gideyim sadece, uzak şehirlere, yine seninle ama yalnızlığımla.
