bugün uzun zaman sonra ilk defa boğazımdaki düğüm ve içimdeki fırtına arasındaki büyük çekişme sonucu boğazımdaki düğüm kazandı. o fırtınanın dışarı çıkmasına izin vermedi, vermemeliydi de zaten. çünkü eğer çıkarsa hem beynim hem de bedenim başa döncekti, tekrarlancaktı her şey. alt üst edecekti her şeyi. ama yapamadı, bazı şeyler izin vermedi artık. uzun zaman sonra ilk kez bugün ağlamamak için kastım kendimi ve ağlamadım. çünkü önceye baktığımda ağladığımda hiçbir şeyin değişmediğini sadece aynı isyan ve söylenişlerin tekrarlanacağı aklıma geldi ve bunu yapacağıma gözlerimi kapatıp imkansız olsa da güzel hayaller kurmayı tercih ettim kendi kendime.
