saygı duruşunda bulunmadan önce kimsenin aklına gelmeyen, ancak saygı duruşunda bulunduğunda okutulan ayakkabı boyacısıdır.
her şey iyi güzel de, bu durum beni hem güldürüyor hem ağlatıyor. nasıl bir mantık bu yahu? saat 9'u 5 geçe saygı duruşunda bulunmak bir lütuf mudur yani? senede 1 dakika yahu, 1 dakika... efendi gibi hazır ola geçip atatürk'ü düşünmek bu kadar büyük bir lütuf mu? bunu zaten herkesin yapması gerekmez mi?
bu çocuğun okuması beni tabi ki sevindirir, söylediğim yanlış anlaşılmasın. benim anlamadığım nokta, saygı duruşunda bulunan kimsenin böylesine yüceltilmeye çalışılması. o an binlerce hatta milyonlarca insan saygı duruşundaydı. kimin neyi bırakıp saygı duruşunda bulunduğunu, saygı duruşu sırasında açlıktan midesi ağrıyan kaç insan olduğunu hanginiz bilecek? kaçınız saygı duruşunda bulundu diye bu insanlara eğitim, yemek verecek?
ps: atatürk'ü büyük bir devlet adamı olarak görüyorum ve kendisine bu yüzden saygı duyuyorum. atatürkçü değilim. atatürk'ten nefret edenleri de, atatürk'e tapanları da, 10 kasım'da facebook avatarına atatürk fotoğrafı koyup da poker masalarında gezinen acayip insanları da sevmiyorum. hehe.
ve edit, aykut'u bilmiyorum ama türkiye'ye bu tip olayları abartan, sağda solda "atam izindeyiz!" diye bağıran fakat ülkesi için hiçbir şey yapmayan insanlar kesinlikle lazım değil. merak etmeyin, türkiye üniversitelere türbanla girilebildiği için islam devleti olmuyor. ya da birisi saygı duruşunda bulunduğu için süper güç olmuyor. "atatürk süperdi" demek yerine onun "yapın" dediklerini yapsaydınız, o çocuk ayakkabı boyacısı olmazdı zaten.
heyooo, koşun lan, ihracat artmış çocuk saygı duruşunda ayağa kalkınca.
