ortaçağ da kilise hristiyanlığın resmi dilini latince olarak kabul ediyordu. latince bilen çok az insan olduğu için kilise ekmek elden su gölden rahatça servetini artırdı. cennetten toprak satarak (tanıdık geliyor mu)
ancak reform haraketleri ve aydınlanma ile incil her milletin kendi dinine çevrildi ve dualarını kendi dilleri ile okumaya başladılar. latinceden eser bile kalmadı. kilise koroları bile milli dillerinde...
bu kilisenin altın çağını bitirdi.
tarih tekerrürden ibarettir. dinlerin birbirlerinden çok ayrı olduğunu sananlar bu yazıyı anlamaz.
