onca zaman yanıbaşımdaydın onca zamandır ordasın dostum dediğim, dayanağım, sığnağımdın. bahçede oturuyordun sıkkındım ben bir başkaya üzülmüştüm sırtın dönüktü, sırtımı dayadım sırtına konuşmadan oturduk... bilemedim meğerse kalbine yaslamışım sırtımı, farketmeden sokulmuşum göğsüne. başımı her kaldırdığımda görür olduğum bir çift yeşil göz al bak sonunda tutsak etti, kaçacak yer bırakmadı bana. oysa ne hevesliydim düne kadar ne inançlıydım uzak kalacağıma, kaderden kaçılmazmış, şelaleden düştüm bir cennet bahçesine. kirimi, pasımı, arsızlığımı,yalanlarımı, hayal kırıklıklarımı suyunda arıtıp öyle geldim.
aldığın siyah elbiseyi giyicem yarın, ruj sürmem sanırım sevmiyorsun, daha fazla ben kokayım diye az sıkıcam parfümü, bunları yaparken I can't smile without you olacak dudağımda, kapıyı kilitlerken gelmiş olacaksın, asansörün kapısını sen açıcaksın ve bizim hikayemiz başlayacak. 1 saat evel uyumuş olmalıydım söz verdim sana ama fazla huzurdan uyuyamıyorum. yine de gözlerimi kapatıp sabah olmasını bekleyebilirim sanırım, senin için yapabilirim.
