günümüzde gençlerin salak gibi görünmeyi marifet sayacak hale gelmesidir. ne konuştukları türkçe anlaşılır (onların kendi aralarında anlaştıkları, harfleri yutarak, ya da değiştirerek konuştukları bir dil vardır), yabancı kelimeleri henüz doğru telafuz bile edememelerine rağmen, türkçe'nin içine karıştırmayı severler.
tamam! her konuda fikir sahibi olmak mümkün değil ama bu salaklar, hiç bir konuda fikir, genel kültür ya da bilgiye sahip olmadıklarını grurla da kırıta kırıta, kaşarımsı her halta gülen, kapasitesiz beyin göstergesi kahkahaları ile belli etmekten de çekinmezler. bir kuşak öncesine bakıyorum, o kuşakta herkesin savunduğu bir fikir, bir ideolaji varmış, boş beyinli olmak utanç duyulan bir şeymiş, tüm topluma gösterilmek istenilen bir şey değil...
bu dejenere gençliğin konuşabildiği ve takıntılı olduğu konular sadece dış görünüş, kıyafet, imaj ve sevgili yapmaktan oluşur. hedef yok, başarı yok, aptallığı ile gururlanan miğde bulandırıcı bir tabaka var. tabi ki dış görünüş, inanın etiketidir, önemlidir ama hayatta bundan başka amacın, bilgin, becerin ya da zengin sevgili bulmak dışında hedefin yoksa, ortada zavallığın dibine vurmuş dejenerasyon kurbanı bir gençlik var demektir.
üç yaşındaki çocuğun konuşabileceği kadar kelime haznesine sahip ve üç yaşındaki çocuktan bile çok daha kötü bir türkçe telafuz yeteneğine sahip insanlar miğdemi bulandırıyorlar (şive, lehçe, ağız gibi telafuz farklılıklarından bahsetmiyorum burda...) lütfen bu şekilde yaparak nasıl salak, aptal ve itici göründüğünüzün farkına varın!
