son dönemde izlediğim en müthiş türk filmidir.bilmiyorum başka ne söylenebilir etkisini günlerce üzerimden atamamamdan bu döneme sosyalizme we insan eşitsizliğine fikirleri yüzünden zulüm görmüş bir nesile şahit olmadım ben.sadece okudum izledim we dinledim.günümüzdeki eşitsizlikleri bile kabüllenemezken bu denli bir zulmün ülkemin bir gerçği olduğunu bilmek gerçkten insanın içini acıtoyor..yusuf'un da içime işlemesinin nedeni belkide bu.
öyle naif bir biçimde işlenmiş ki yusuf'un ölümü kabüllenişi. biliyorsunuz onun gidiceğini arkasından annesi gibi ağıt yakmak geliyo içinizden hüngür hüngür ağlamak...ama öyle bir bakıyor ki yusuf gururlanıyorsunuz aynı zamanda da nedenini bilmeden.tek bildiğim yusuf boşuna ölmedi..ölemezdi de.
bende yarattığı his acaba bende düşündklerim uğruna bu kadar cesur dawranabilirmiydim öyle bir dönmde yaşamış olsaydım yoksa sinen sürü piskolojindeki diğer topluklara dahil mi olurdum beni ben yapan düşüncelerim doğru yada diğl sosyalizm uğruna gençliğimi yaşamımı harcarmıydım...işte bu yüzden yusuf'a hayran kaldım tüm bunların karşısındaki mağrur durusuna..
sonbaharı sonbahar yapan özcan alper'e çok teşekkürler yusuf'u içimize işleyen onur saylak'a we emeği geçen herkese.ülkemde kendini sorgulayabilen ve beni etkileyip kendimi sorgulamama neden olan bir film yapabildikleri korkmadıkları we inançları için...
