sırf arkadasımı kırmamak için gittiğim bi cemaatti,namazımızı kıldık,sohbetler ettik,insanlar arınmış olarak gidiyordu.uyum sağlayabiliyordum ama; bir gün,komple konya'ya bi şeyh'in yanına gittik cami'de yattık sabah oldu,bir mürid birazdan şeyh gelecek kimse şeyhimizin gözüne bakmasın dedi noluyoruz lan dedim! şeyh geldi herkes el pence,kafaları öne eğik halde karşısında durdu,içimden çok şey geçti o an dedim bu adam tövbe haşa peygamber değil,neden böyle yapıyorlar diye düşündüm.adeta tapıyorlardı sanki.içeri girmedim dışarda bekledim... ve kendimi oraya ait hissetmedim.ben kulluğu rabbime yaparım dedim ertesi gün arkadasıma anlattım ve ayrıldım ordan,ertesi gün arkadasım da çıktı.ben bunu niye anlattım. **
