atatürk ölmedi, şuramda buramda yaşıyor diyenlere verilmesi gereken cevaptır. evet belki bir anda söylenmesi karşı tarafın nefretini kazanmanızı sağlayabilir, ama koşullar ne olursa olsun bir insan bildiği gerçeği söylemelidir.
ben inanan bir insanım, kendimi öyle tanımlıyorum en azından. benim peygamberim benim için değerlidir, ama o da öldü. evet, bizim için ölüm takdiri ilahidir ve kaçınılmaz sondur. peygamberler bile ölür. ölümlü olmaları onların saygınlığını azaltmaz.
fakat insanlar içinde bir grup var ki ölümü kabullenemiyorlar, ölüm onlar için hep soğuk oldu ve olmaya devam edecek, çünkü onlar için yaşam sadece bu dünyadan ibaret, en azından kendileri öyle sanıyorlar.
evet beyler sizin için kabullenilmesi zor bir gerçeği açıklıyorum. atatürk öldü, yani yaşamıyor. ne kalbinizde, ne de içinizde yaşamıyor. inanmayan bir ultrason çektirsin baktırsın, bana baktılar yoktu. muhtemelen sizde de yoktur.
yok efendim biz de biliyoruz yaşamadığını, ama işte fikirleri yaşıyor o yüzden yaşıyor diyoruz, işte mecazi anlamda kullanıyoruz falan diyecekler de elbette çıkacaktır. olabilir, kısmen belki de doğrudur, ama bu mecazın altında yatan gerçekte budur. ölümü kabullenememek, ölümden korkmak, ölümün soğuk gelmesi ve insanı tanrısallaştırmak.
evet beyler atatürk ne peygamberdi ne de tanrı. öldü gitti herkes gibi. hatta sen de ölceksin bir gün ve tekrar dirildiğinde atatürk umrunda olmayacak. bırak atatürk'ü babanı tanımayacaksın.
kısacası benim güzel kardeşim hepimiz yavaş yavaş ölüyoruz, zaman hızla tükeniyor. bırakalım ona buna ağıt yakmayı da kendimizi kurtaralım
