insanın kendi olabileceği tek yer gece ve kalbidir dedim ve sonra insan yalnızken kendisidir diyede uzattım. ama insanın ruhuma o izinsiz girişleri yok mu? beni delirtiyor. sevgilim beni ne kadar seviyorsunlar, felsefe yapma, aşka gel kendine gelirsinler, insanları olduğu gibi kabul et mutlu olursunlar.. insanları olduğu gibi kabul edersem, bu savaşları, bu gizli sömürüyü, bu ölümü, şiirsizliğde kabul etmiş olmaz mıyım?
