uğruna "ben bu yazıyı sana yazdım" minvalinde entariler bile döşenebilir bu profillerin. o derece önemliler.
misal; 11 saatlik yol boyunca bile bıkmadan usanmadan telefonda konuşan kız var ya! hayır bi'de ister istemez kulak misafiri oluyor insan. hiç hoş değil. sevgilisiyle başlıyor maratona, "aşkooooaaaaaam ben seni az sonra aricam taaam mı?" diyip ailesinden birileriyle devam ediyor. sonra cancişlerinden en kalenderi giriyor devreye. dedikodunun dibine vuruluyor. ve elbette sevgilisiyle başladığı maratonu yine sevgilisiyle tamamlıyor. aman yarabbi! evlerden ırak.
hah en sevdiğim! "kulaklığım olmadan asla" insanı var bir de. yanındakiyle tek kelime bile etmez, en uygun şekilde koltuğa kurulur ve yol boyunca kıpraşmaz. sanki yıllardır o otobüste yaşıyor amk.. öylesine güzel, öylesine rahat, öylesine onun olan.. hele bir de koridor tarafında oturuyorsanız, kendinizi misafir gibi hissedersiniz. ama belki bu benim naifliğimden kaynaklanıyordur. bilemedim tam.
