bir daha fenerbahçe'nin şampiyonluk maçlarına gitmemeye yemin etmiş olan yazar.
şöyle ki;
denizlispor maçına gittim, istanbul'dan denizli'ye. sene 2006.
sonuç 1-1. 16 dakika uzatma ve yükselen nabız, düşen tansiyon.
şampiyon; galatasaray.
şöyle ki;
trabzonspor maçına gittim, kadıköy'deyim. sene 2010.
tesadüfe bak sonuç yine 1-1. cristian'ın direkten dönen topundan sonra kendini tutamamak ve bir daha toparlayamamak. ta ki "2-2" anonsu gelene kadar.
maç bittikten sonra sahaya in. futbolcuları omuzlara almışken, "yanlış anons, özür dileriz" anonsu. ve tekrar nabız yükseliyor, tansiyon düşüyor.
şuur bir süreliğine kapanıyor.
fenerbahçe'ye uğursuz olan benim lan evet, vurun kahpeye.
bu da böyle bir anımdır sözlük.
şimdi bunu niye anlattım? kafanızda soru işareti.
yazdıklarıma inanmayıp, "harbiden sahaya atladın mı" diyen 4-5 kişi oldu.
anlatma ihtiyacı duydum.
