anaokulundayken taşındığımız o gün. o koca televizyon dolabının sol arka köşesinden çıkan yemek artıkları var ya, hepsi bana ait. çiğnerken oyuna dalınca yutulmayacak kıvama gelen yemekleri tükürdüm hep.
sonra taşındığımız evde. hamamböceklerinin çıkmasına neden olan kişi benim. sineklik olmadığı için odamdaki camı açamıyordum, yaz sıcağı ve fan çok ses yaptığı için kapıyı da açamadan sabahlara kadar bilgisayar oynarken, içerde nefes alınacak hava kalmıyordu. *
salonda futbol oynarken, topun altıncı katta camdan aşağı uçması ve birkaç dakika sonra topumla oynayan çocuklar görmek hayatımdaki en büyük yıkımlardan biri olmuştu.
ayrıca sokak alışkanlığım yoktu. hep evde oynadım. ve hayatım boyunca oyun oynarken kırdığım tek şey salonda duran sürahiydi. annem pek kızmamıştı gerçi.
amcam alt katımızda oturuyordu ve bekardı. iki kız arkadaşı gelmişti, birisi sevgili adayıydı sanırım. ben de oradaydım. ancak bu sevgili adayı olmayan kızın poposu, o mutfakta bir şeylerle uğraşırken çok çekici geldi sanırım ve ısırıp üst kattaki evimize apar topar kaçtım. sarışınlara o zamandan beri ilgim var galiba. 4 yaşında filandım.
