dün gece canımı çok sıktın baba. yaptıklarının affedilir tarafı yok. oysa ben insanlara önyargı ile yaklaşmamayı senden öğrenmiştim. peki sen naptın? hayatımı siktin. iyiye güzele dair ne kadar umudum varsa siktin attın amg. artık büyüdüğümü kendi kararlarımı verebileceğimi kabullen. insanların ne olup ne olmadığını bilebilecek yaştayım. tamam bazı şeyler görmüş olabilirsin. çevrende bazı insanlar kötü olmuş olabilir amao değil. hakikaten değil. yaptıklarının ve yapacaklarının sebeblerini bilebilirim. onunla vaktini geçiren onu seven sen değilsin. ve ya onunla bir hayat sürdürebilecek olan. nasıl kızkardeşimin kararına saygı gösterip onu aslında hayatında hiçistemediğin ama tanıdıkça iyi insanlar olduğunu gördüğün insanla bir yuva kurmasına müsaade ettiysen.
bak günler seni haksız çıkartabiliyor. zaaman seni de yanıltabiliyor. hakkın yok hakkın yok hakkın yok. seni affedebileceğimi düşünmüyorum. hayır bu kez değil. masum insanlara iftira atarken değil.
hayır o değil de görmüyor musun halimi yataklara düşmemi ? bir aşkın bir sevdanın adama neler yapabileceğini arada usul usul gelip geceleri annemle beraber beni kontrol ettiğinizi bilmiyor muyum sanıyorsun? beni bu kadar çok seviyorsan eğer neden yaptın bunu. kızgınım baba kızgın. kırgınlığım kızgınlığımın üç beş katı...
ben senden ona bahsederken dünyanın en iyi babasını anlatıyordum. üstelik kendi babasını sevmezken seni sevmeye başladığını bile söylemişti biliyor musun. ona gerçekten iyi bir baba olabilirdin. iyi bir kız evlat sahibi olabilirdin.
umarım affeder seni. umarım işleri yoluna koyabilirim. yoksa ömür boyu sana kırgın kalacağım...
