15-25 yaşları arasında insanların hayatlarına çok kişi girer, erkekler için 25 yaş ve sonrası olgunluğa ilk adımdır. bu yaştan sonra anlarlar ki, aile ve toplum tarafından kendilerine dayatılan şeyler, aslında onu yansıtmıyor olabilir. ilk sorgulamalar otoriteye karşı olur, arkasından din sorgulanır v.s. v.s., bu şekilde büyünmeye başlar.. konumuza gelecek olursak, insan büyümeye başladıkça etrafındaki kişilerin büyük bir kısmının kendine hitap etmediğini anlar ve arkadaşlarını yavaş yavaş eler. geriye 2 ya da 3 kişi kalır, normali budur. bunlardan birisi daha özeldir. trenin önüne canın pahasına atlarsın onu kurtarmak için , birlikte çok şey yapmışsındır, yaşanmıştır, güzeldir.
gün gelir bakarsın yanında bir kız, beğenmezsin, bu kız bu çocugu çekip çeviremez dersin.. kavga gürültü, senin dediğine gelir. arkasından bir gün yanındaki femmé senin de için ısınır. ee boş yere dost olmadınız, değer yargılanırız benziyor ki hala var. evlenirler içinde hiç şüphe yoktur, sadece mutluluk. bende evlenmeli miyim artık diye düşünürsün, emin olamazsın.
en yakın arkadaşın evlenmiştir. bir yastıkta kocasınlardır umarımdır.
