suya yüz üstü kendini hiç kasmadan bırakabilme duygusudur. dümdüz durursun, hiç kıpırdamayacağım dersin ve ileri doğru bırakırsın kendini. ya dizlerini bükersin ya ellerini korunmak ister gibi öne doğru tutarsın. "ne var sanki canın mı acıyacak, betona atmıyorsun ki kendini" dersin ama o güven duygusunu kazanman çok zor olur. insan böyle midir ki, öyle olsak her allahın günü kandırılır mıydık?
edit: başlığı ben açmadım ama sanırım iyi bir açılış oldu.
