sizene insanların dininden,inançlarından...bir insanı inanıp inanmadığı şeylerle yargılıyarak o insanı çözmek kadar saçma sapan birşey olabilir mi? evet bir amacım olmadığı için saat 6da kalkıp 1 saat ders çalışıp ardından 2-3 lokma bile yiyemeden kampuse gidiyorum her gün.* ben 4 saat aç kalıp sayılarla cebeleşirken,sen daha yeni kalkmış ve çayını demlemiş kahvaltını hazırlıyor oluyorsun büyük ihtimal.ben dersten çıkıp 15 dakikalık arada çift kaşarlı tostumu diğer amfinin yolunun tutmuşken elimde koca koca kitaplarla beraber yemeye çalışırken sende taze ekmeğini sucuklu yumurtana bandırıyorsundur..ben ağzımda berbat çift kaşarlı tostun tadını almışken,sende keyif sigaranı yakmışsındır ve "bugun şu inanmayan insanlara bir bok atayımda sinirlendireyim" diye düşünürken ben kitaplara gömülmüş vaziyette aklımda "lan bu kadar okuyorum da şu insanlara bak okumadan yazmadan nerelere gelmişler" sorusu ile içim sızlarken yine de yılmıyorum...amaçsızlık ha,sen bilmiyorsun herhalde aileler kapalı kızlarını universitelere göndermiyorlar * sen neyden bahsediyorsun arkadaş? aklımda her gün bu ülke nereye gidiyor,artık beni geçtim benim çoçuklarım bu kadar boş bir zihniyetin içinde gözlerinde cayır cayır adelet,hak,özgürlük aşkı ile etrafa bakarken ben onlara bu durumu nasıl açıklıyabilirim diye düşünüyorum hergün.çünkü biliyorum benim evlatlarım hür bir türkiye de değil yobaz bir ülkenin satılık bir evladı olarak yaşamaya mahkum ediliyorlar şuan.şuan diyorum şuan bile bunun çalışmasını yapıyor gemicikleri ile oğlunu kandıran,onu çürük raporu verip askere göndermeyen baba..
şimdi soruyorum sana anlat bana içimde ki bu amaçsızlık nedir? neden mutlu olamıyorum,neden durmadan geleceği düşünüyorum?neden bu kadar amaçssız olduğum halde niye mutlu değilim.?
