dunyada ac kalan insanlarinin neden ac kaldigini dusunursek, hayvanlari insanlarin zevkleri icin kullanan ve su anda da dunyayi yoneten sistemin getirdigi bir yan etkisi oldugunu anlamak guc degil. insan haklarini hayvan haklarindan daha onemli olarak bile gorsek, o zaman 'kes bic ye, butun hayvanlar senin malin zaten yeter ki kimse ac kalmasin' mantigiyla hareket edenler acaba dusunurler mi yedikleri cesetlerin sahipleri onlarin tabaklarina gelene kadar kimbilir kac tane acliktan olme sinirinda olan insanin yiyebilecegi yemegi yemistir. kisacasi bazi seyleri yuzeysellikten ote dusunmeli, doganin dengesini ve herseyin birbirine bir zincirle baglandigini, bu dengeyi bozdugun anda ne hayvanin ne de insanin hakkinin olamayacagini anlamak lazim. kisacasi demek istedigim bu dunyada ac kalanda, hakki yenilen de (insan ya da hayvan), magdur olan da su anki sistemi elestirmeden yasayan, kendini dunyanin en ustun yaratigi zanneden insanin sucudur. ve ne yazikki bazi seyler kotuye gidiyor diye diger kotuye giden seyleri gormezlikten gelmek ne kadar mantiklidir bunu insanin kendi vicdani belirler.
