insanın insana ettiği eziyetten örnekler verip, "çocuklar can çekişirken, sokarım hayvanlara" demek çok "insani". tıpkı kendini dünyanın sahibi gibi görüp, ona buna haklar tanımak gibi, dünyanın ebesini becerip, sonra protokoller hazırlamak gibi. diğer bütün organik yaşam formlarından daha zeki olmanın hepsine hükmetme hakkını verdiğini düşünmek de yine öyle "insani" bir tavır.
bütün şımarık kalabalığına rağmen dünyada hala bir azınlık olduğunu görmezden gelerek yaşayan insandan hak talebi yok hayvanların. çevrelerine adapte olmakta gösterdikleri yetenekleri insanın bütün saldırılarına, soykırım çabalarına rağmen dayanabilmelerini sağlıyor.
sana söylüyorlar insan: kimsenin senin inayetine ihtiyacı yok; gölge etme, başka ihsan istemiyorlar!
