çok şey kaybetmiş insandır. tavsiyem bir an önce gitsin, bir kere de olsa tribünde maç seyretsin. binlerce insanın aynı anda aynı tezahüratı ettiğini, aynı hareketleri yaptığını, aynı şeye sövüp, aynı şeye sevindiğini görsün. hiç tanımadığı bir insanla gol sevinci yaşasın bir kere. sesi kısılsın tuttuğu takım lehine tezahüratlar ederken.
yav nasıl anlatılır ki bu müthiş duygu. yaşamak lazım. sinemayla tiyatro arasındaki fark gibidir heralde biri canlıdır, diğeri oyuncaktır. ya da filmi çekilen kitapla film arasındaki fark gibidir, evden seyretmekle tribünden seyretmek arasındaki fark. evden seyrettiğinde her pozisyonu defalarca görürsün belki ama tribünde golü bile göremeyebilirsin. gerçektir lan işte ama. anı yaşamaktır. milyonlarca insanın televizyondan seyretmek zorunda kaldığı maçta, sen o şanslı binler arasındasındır. gözlerinle görmüşsündür. bir kere gidin anlarsınız ne demek istediğimi. sağlam bir tribüne girin ama örneğin;
(bkz: ankaragücü)*
(bkz: bursaspor)*
