bir gün bbg evinin bahçesinde yerde bulduğu bir solucan ile ilgili diyaloğu dikkatimi celbetmişti. yanındaki arkadaşına ''bu solucanı tam ortadan ikiye bölersek acaba hangi yarısı acı çeker?'' diye sormuştu. eleman bu soruyu duyar duymaz bir müddet tepkisiz kalmış sonra mutfağa doğru cızlamı çekmişti. birkaç gün sonra yine bir bölümde kediye lazer tutup ışığı yakalatmaya çalışmıştı. yine birkaç bölüm sonra eve konulan müzik aleti (orgtu hatıladığım kadarıyla) toccata and fug' ü çalınca artık anormal olmadığına dair hiçbir şüphem kalmadı.
kendisinden hatırladığım bazı inciler:
-yaptığım iş, bana aş olarak dönmedi.
-toplumsal düşünüp bireysel hareket ederim (sonraları bunu kampanyasına da motto yapmıştı)
-az önce bahsi geçen lazer ışığını yakalamaya çalışan kedi için: ''tam hayvanmış bu da!''
-tabaktaki son çörekleri yerken: ''ben ziyan olmasıncıyım''
