ve durdu aniden.. bir adım daha atsa düşecekti denize. dalgaların arasında kaybolan umutları geldi aklına.. ölümle arasında bir adım kalmışken, hayal ettiği her şey de dahil olmak üzere, kaybolan ne varsa umurunda değildi oysa. elinden geldiğince direnmiş ve beklemişti mutlu olacağı günü.. ama yakalayamamıştı bir türlü peşinden koştuğu şeyleri. neyi varsa yitirmişti.. ve bir damla bile gücü kalmamıştı kaybettiklerini tekrar kazanmaya..
üşüyen ellerini çekti sudan, soğuktu su.. soğuktu bütün renkler.. güneş de batmıştı zaten. ve gece yavaş yavaş çökerken omuzlarına, son bir gayretle doğrulmaya çalıştı.. başaramayacaktı.. ama bir çift el gördü kendine uzanan.. ağlamaya başladı..
...
ve sen gülümsedin karanlıkların içinden.. fısıldamak için yakınlaşınca sana, bir de içimde artan tuktusu sana sarılmanın, hatta cümle kuramamanın verdiği saçmalık.. öylece kalıyorum, susmak ağır geliyor. daha önce duymadığın ne varsa haykırmak istiyorum yüzüne, yapamıyorum.. bir seni alıp yanıma, bir de kurduğum hayallerim, öylece kaybolmak istiyorum..
hani "en karanlık an, güneşin doğmasından hemen önceki andır." derler ya, sen geliyorsun dünyama öyle aniden, öyle apansız.. ve yüzüme ışık yeni yeni vurmaya başlıyor.. şiirler okumak hiç bu kadar güzel gelmiyor bana, sesimi duyan sen olduğunda.. alıp seni yüreğime saklamak geliyor içimden, gelmek ister misin bilemiyorum. bilinmezlikler kötü, zor senle beraberken seni yaşayamamak.. senden uzaklaşmak zor..
sanki yarım kalmış bir yazı gibiyken yaşadıklarım, siyah-beyazken her yan bir de, kapıyorum gözlerimi.. gözlerini görüyorum.. ve tamamlanıyor eksik olan ne varsa. bir de renge bulanıyor dünya. gülümseyişin düşlerim kadar güzel, benim olaman düşüncesi kurşun gibi beynimde.. sökülüp atılmıyor.. unutuyor ellerim üşümeyi, senin ellerindeyken. ve sesini duymak saatlerce öyle güzel..
şimdi burda olsan ya hani, uyusan öylece ve ben öylece baksam yüzüne.. gördüğün rüyadan uyansan sen de, öpüşmeler hiç bu kadar tutkulu gelmese ikimize de.. söylemek istediğim ne varsa, yalanlardan temzilenmiş, bakıp gözlerinin içine içine, fısıldasam sessizce.. yeni yeni cümleler kursam sırf senin için.. nefes almaya seninle tekrar başlasam.. ve tekrar başlasam umarsızca yaşamaya..
"insan sevdiği için sever. aşkın hiçbir gerekçesi yoktur!" (simyacı)
