Ağaç mutludur çünkü sezgilidir güç bela;
daha mutludur sert kaya, çünkü hissetmez hiçbirşeyi:
yoktur yaşıyor olmak kadar büyük acı,
daha ağır hiçbir yük bilinçli yaşamdan başka.
Olmak, ve bilmemek hiçbirşeyi, ve bir yol olmayışı,
ve olmuş olmanın korkusu, ve korkular gelecekte;
Ve yarın ölü olmanın kesin dehşeti,
ve eziyet çekmek ömrün içinde ve karanlığın içinde,
ve bilmediğimizin içinde ve zar zor şüphelendiğimizin içinde;
Ve et bizi baştan çıkaran serin üzümlerle demet halinde,
Ve mezar bizi bekleyen cenaze püskürtüleriyle,
ve bilmemek nereye gittiğimizi,
ya da nerden geldiğimizi!...
