o ilk dakika içinde iki olasılık vardır, kendimden biliyorum.
birincisi: "oh be sonunda bitti, üstümden yük kalktı, keşke daha önce ayrılsaymışız, neden çekmişim bunca zaman, salak kafam, gelsin yiğidolar, holeeey!"
ikincisi (ki bu daha sık gerçekleşir): "hö? nası ya? yok len iki gün sonra arar o beni, daha önce de ayrıldık kaç kere. ama bu sefer öyle değil, aramaz beni bu şerefsiz, al işte mutlu olmuştur inşallah, kesin aldattı beni eööüğğğğğ, anneeeeeeeğğğğ, ühü ühü ühü, biz x'le ayrıldık, bitti işte, napçam ben şimdi, gidiyim bileklerimi kesiyim mi he anne, öüğğğğ!!"
ilkini diyebilenlere hep imrenmişimdir. hiç bir zaman geniş bir insan olamadım be sözlük.
