bunlar fısıldadın dün gece kulağıma. 3 cümle, 3 kurşun misali sensizlik olarak girdi yüreğime. şimdi desem ki sana, sisli bir gece boyu yolun sonu görünmeden yürüdüm sana, görsen inanacaksın. sana sarılmayalı tam 363 gün oldu. 7 kasım 2009'da, başladığı yerde istemeyerek ve tekrar olmayacağını bilerek sarıldık ve bitirdik. belki hatırlarsın, ama sen görsen inanırsın.
seni asla suçlamadım olanlar için, hepsi benim hatam. yükümü yükleyip omzuma gideceğim birazdan bu sisli günde, sonu görünmeyen yollara doğru. sen en çok pamuk şekerini severdin, ben ise pamuk şekeri ellerinden yemeyi. doğum günüm geliyor yavaş yavaş. ocağa şunun şurasında pek bir şey kalmadı. sensiz geçirdiğim ikinci doğum günüm olacak ve ben o doğum gününü mabedimde, eminönü'nde o bankta bir elimde rakım ve bir elimde sigaram ile yalnız kutlyacağım. yok kimsem, olmadı hiçbir zaman. hayatıma giren her insan kısa süre içerisinde yavaşça kayıp gitti avuçlarımdan.
şimdi gözlerimde yere düşmüş bir çocuğun ha ağladı ha ağlayacak ifadesi var. bir doluyor, bir boşalıyor gözlerim. ağlamadım hiç, gözlerime bıraktım yaşamayı. onlar, çiçekleri her gece gözyaşlarıyla suladılar.
şimdi desem ki sana, gittiğim yerde seni bekleyeceğim, inanmazsın. her cümle sonuna koyduğun o hoşçakal kelimesi gibi bölük pörçük uykularım. her gece elimi diğer avucuma alarak sen diye hissederken, geceleri rüyamda seninleyken ve gözlerinin derinliklerine bakıp desem ki, vakitlerden bir nisan akşamıdır ; rüzgarların en ferahlatıcısı senden esmez.
bu gidişin fırtına oldu uzak kentin kızı. koskoca okyanusta iki kürek çektiğim sandalım alabora. güneş ha açtı ha açacak gözlerimi kapattığımda ve o zaman kapanacak bu kitap.
bu kitabın son sözü ölüm olmamalı sevgili, yaşam.. o hiç olmamalı.
