müslüman toplumlar kendilerine yazık etmekte. yüzyıllardır savundukları ve benimsedikleri islam dini,kendilerini sömürüp sistemin bir kölesi haline getirmektedir.fakat çok üzücü bir ironidir ki,hiçbir müslüman bunun böyle olduğunu kabul etmek istemez.Müslümanlar her ne kadar islam dininin zorlayıcı olmadığını söylesede bu iki kelime yani islam-baskı sürekli olarak birbiriyle bağlantılı olarak karşımıza çıkıyor. ilk olarak devleti ele geçiriyor ve devletin her bir kurumuna kendi egemenliğini kabul ettiriyor.daha sonra belirli kurallar koyuyor ve kuralları uygulamayanlara çağdışı fiziksel eziyetler yaptırıyor.eziyet ve baskının olduğu toplumlar ise (genellemek gerekirse müslüman toplumlar) sosyolojik olarak "çekinik toplum" özelliği kazanıyor. cinselliği düşman görüyor.çabuk boyun eğiyor ve hayatın çekilmez olmadığına kendini inandırıyor.
ve tabikide dünyaya ayak uyduramıyor.hristiyanlar ise bunun böyle olduğunu görmüş ve tırnaklarıyla kendilerini değiştirmeyi başarmışlardır.oysa ki hristiyanlarda kilisenin etkisindeki bir yaşamda aynı müslümanların halindeydiler.avrupa nın bir zamanlar yaşadığı karanlık çağ,müslümanların şimdi yaşadığının aynısı.bunu çabuk atlattılar.ve bu nedenle ki sürekli gelişmekteler.köle değil,insan olduklarının farkına vardılar. uygarlıklarının başarılı olmasındaki sebep çalışmak değil,özgür olmaktır.
müslümanlar,laikliği benimseyemedikleri için böyleler. türkiye dışındaki bütün müslüman ülkeler din ile yönetiliyor. bu ülkelerin toplam nufusu neredeyse dünyanın 6 ta biri. dünyada geri kalmış ülkeleri bunların oluşturması tesadüften ibaret olamaz.islamın devlet üzerine,devletin de kişi üzerine etkisi bu sonuçları yaratmakta.
not: eksileyenler geri kalmalarındaki sebebi muhtemelen "tembeliz,çalışmıyoruz" olarak açıklıyor.vay anasını sayın seyirciler
