"... Üniversiteye girdiğimde bir halk müziği kulübüne yazıldım ben. Şarkı söylemek istiyordum (...) O kulübe girmek için önce Marx'ı okumak gerekiyordu. Bize şu sayfadan şu sayfaya kadar okumamız söyleniyordu. Halk müziğinin toplumla ve köktencilikle ilgisini açıklamak için bize söylevler çekiliyordu (...) Eve dönünce ben de Marx okumayı denedim. Ama hiçbir şey anlamadım (...) Ve ertesi haftaki toplantıda onlara, okuduğumu ve hiçbir şey anlamadığımı söyledim. O günden beri beni budala yerine koyuyorlar. Sözde sınıf mücadelesinin eleştirel bilinci eksikmiş bende (...) O zaman anladım ki hepsi de rastgele işler yapıyorlar. O koca koca söylevleriyle, sadece ve sadece yeni kız öğrencilerde hayranlık uyandırmak ve ellerini eteklerinin içeriye sokmak için böbürlenip duruyorlar. Bundan başka bir şey düşündükleri yok. Sonra da dördüncü yıla geldiklerinde, Mitsubishi'de, IBM'de veya Fuji Bankası'nda işe alınmak için saçlarını kestiriyorlardı, sonra da Marx'ı hiç okumamış güzel bir genç kadınla evleniyorlar ve çocuklarına olmadık, gülünç adlar veriyorlardı (...) Öylesine gülünç ki, insanın ağlayası geliyor (s. 217-218)"
