1308 yıllık ulemayı, 620 yıllık hanedanı ve onlara sadakatle bağlı yüzbinlerce insanı gereğinde karşısına alarak ya da diğer bir söylemle kelleyi koltuğa alarak, ulusal kurtuluş mücadelesini başarıyla yönetmek ve sonuçlandırmak, ilkesiz bir insanın başarabileceği iş değildir.
bir insanı eleştirmekle karalamak arasındaki farkı kestiremeyenler ya da bunu bilerek yapanlar, toplum nezdinde küçük düşerler. her başarılı lider gibi mustafa kemal'in de belli hataları olmuştur elbet! ancak, eline geçen her fırsatta, ağzından salyalar akıtarak atatürk'e çemkirmeyi görev edinmiş kimi şahsiyetlerin; o'nun, gerçek bir kurmaya yaraşır biçimde, ülkesinin geleceği, insanlarının özgürlüğü için belirlediği ve uyguladığı diplomatik ve stratejikmanevraları birer ilkesizlik örneği olarak sunmaktan da çekinmeyecekleri açıktır.
ankara palas'da meclis üyeleriyle yapılan yemekli bir toplantı esnasında, yabancı bir gazetecinin sorusu üzerine bakınız ne diyor;
'' Ben diktatör değilim. Benim kuvvetim olduğunu söylüyorlar. Evet! bu doğrudur. Benim isteyip de yapamayacağım bir şey yoktur. Çünkü ben, zoraki ve insafsızca hareket etmesini bilmem. Ben, kalpleri kırarak değil kazanarak hükmetmeyi isterim. ''
