babanız tarafından jackie chan'li, bruce lee'li karate filmlerine maruz bırakılmaktır. rocky ve rambo'yu unutmamalı tabi. ama aynı zamanda sabahları şirinleri izlemek; videonun çıkışıyla tüm mahallenin çocuklarıyla eve doluşup, perdeleri kapatıp yaşayan ölülerin dönüşü'nü morarana kadar çığlıklar atarak izlemek; radyodan çektiğin şarkılarla yaptığın mix kaseti walkmande dinlerken pilin bitmesine yakın şarkının uzayıp, şarkıcının sesinin kalınlaşması; lambada eteklerin altına lastikli lambada ayakkabısı giymek(ki kendileri gelmiş geçmiş en hafif ve rahat terliklerdir); sokakta arkadaşlarımızla tişörtlerimizi yandan büzüp gül yaparak şarkıcılık ve mankencilik oynamak gibi süper yanları da vardır. en önemlisi belki de sokakta rahatça oynayabilen son nesil olmamızdır.
