15 yaşımda kendimi hatırlıyorum... nelerin farkındaydım, isteklerim nelerdi, neler yapıyordum diye. aklıma hiç evlilik gelmemişti. hele hele 25 yaşında biriyle... hala bebeklerim duruyordu gardrobumun üzerinde oynamasam bile. ama o kız belki 1 sene sonra kendi bebeğini alacaktı kucağına daha 16 yaşında. kendi henüz bir çocukken, hala kollanıp korunmaya muhtaçken, başka bir canın sorumluluğu binecekti sırtına.
15 yaşında evlilik... daha kendi bedenini bile keşfedememişken, kocaman bir herifin bedeni altında kalacaktı defalarca. ne kendi istediği için, ne sevdiği için... kadın olmanın et parçası anlamına geldiği bir dünyada, kaç gece tecavüze uğrayacaktı eşinden. ve o tecavüzlerin meyvesi kaç çocuk... daha okuması, aklını ufkunu zorlaması gerekirken, akşam ne yemek yapacağını düşünecekti her gün. sadece odasını temizlerken bile mızmızlanması gereken yaşında bir evin bütün yükü verilecekti sırtına.
hangi birisine yansın? onu bir fazlalık olarak gören kendi annesi, kendi babasına mı? 15 yaşındaki saflığına kıyarak onu alan şerefsize mi? Buna dur diyen çıkmadan üzerine düğün dernek yapanlara mı? Neredeyse hiç bilmediği bir bedenin altına yatmak zorunda kalışına mı? Ve herşeye katlanmasına rağmen o öküz herifin onu geri getirmesine mi? hem de bakire çıkmadı diye... Bir de kız için diyorum ki bilmediği bir başka bedenin altında kaldı diye. belli ki eşi de bilmediği bir bedenin üzerindeydi o gece. kim bilir, kızın belki de tek suçu zarının esnek yapısıydı.
ya da daha da kötüsü var... hangisi düşündü onu alan şerefsizden başka, onu bir kadın olarak, tahrik unsuru olarak görecek başka şerefsizlerin de olabileceğini? kimin aklına geldi tecavüz ihtimali? kıza çocukluğundan beri en başta susması öğretilirken, hangisi düşündü korkudan söyleyememiş olabileceğini? hiç yok dimi... olsa bile bu da kızın suçu olarak sayılacaktı zaten. çünkü kadın şeytandır. yoldan çıkartır. o kuyruk sallamasaydı, bir erkeğin aklına gelirmiydi hiç penisinin arzuları?
elbetteki kendisi isteyerekte kaybetmiş olabilir bekaretini. birini sevmiş ve evlenme hayalleri kurmuştur ailesinin ondan 10 yaş büyük birine vereceğini düşünmeden. bu mu namussuzluk? bu mu ayıp? birini sevmek mi? sevip onla yatmak mı? yoksa o kızın bedeni kadar hayallerine katleden zihniyetin mi?
cezası ölümmü bu suçun? yoksa asıl ödül mü ölüm tüm o yaşadıklarından kurtulmanın tek yolu olarak.
namus dediğimiz kavram eğer iki damla kansa, alın işte, bedenindeki tüm kanı akıtarak tertemiz girdi o kız mezara. rahat olsun ailesi artık. kirlenen namusları temizlendi kurban verildikten sonra.
