bilgi ağır bir sorumluluğu da beraberinde getirir. bu sorumluluğu taşıyabilmek ise kolay değildir. sürekli çalışıp işleyen beyni susturmak gerekir arada. bunu başaramazsanız bir dalganın kıyıyı aşındırması misali zamanla yıpratırsınız sinirlerinizi. ve normallikten uzaklaşır insan geri dönülmemek üzre, kaçınılmaz bir şekilde. eylemsiz kaldığı sürece insan salt fikir ve bilgiyle bir yere varamıyor. uygulamaya geçtiğinde ise yazılanlar gibi olmadığını görüyor sokaktaki hayatın. mutluluğu yakaladığında da ilerisini görüyor ve sonunu düşünür oluyor insan. anın tadını çıkaramıyor, aldatamıyor kendisini. sadece bilgi değil buna neden olan birazda insanın kendisini yenememesi.
