sahanlara sığamıyorduk ki nasıl fark edelim
ölüm değildi artık bir çocuğun tandıra düşüşü
çünkü ruhum yanağının garantisindeydi
çünkü van kalesi'nden düşen her bir beden
serpilen bir ruhun sana açılımıydı
çünkü
ben senin
bir gün gelebilme ihtimaline yeltenmiştim
boş ve soğuk tandırı
çığlıklarımla doldururken
