insanı hayattan ve umut sarıkaya'dan soğutan, 'menemene banılmış ekmek parçasını çay bardağına düşürmüş', 'avcuna hapşırdıktan sonra biriyle tokalaşmak' ve 'gitmek istenilen yere gitmeyeceğini fark edemeyip, bir dolmuşa el kaldırdıktan sonra, bir yanlışlık olduğunu ve binmeyeceğini anlatmaya çalışmak zorunda kalmış' vs vs.. gibi hissettiren lanet bir durum.
amına koyayım, benim mutsuzluğumu neden başkasına mal ediyorsunuz arkadaş? tamam, adam iyi yazıyor, hoş çiziyor, güzel noktalar yakalıyor, seviyoruz ediyoruz da, abicim niye benim tüm mutsuzluklarımda bu adamın (ya da herhangi birinin) adı geçiyor ya?
ne zaman birine bir mutsuzluğumdan, bir kırıklığımdan bahsetsem, hemen laf bu adama geliyor... la bi gidin ya.
bu benim mutsuzluğum tamam mı? benim!
