hastalığa yakalanan insanları gördükçe aklımı almadan canımı al diye dua etmeme neden olan hastalık.
4 senedir bir alzehimer hastası ile aynı evde yaşamaktayız. ömür törpüsü oldu dedem, anneme ve babama.
artık hiç birşeyi hatırlamıyor. yaptıklarına sölediklerine ise güler misin ağlar mısın.
öpöz oğlu baba nasılsın dediğinde "ben senin baban değilim, git anana sor baban kimse" dedi.
sitedeki kadınlara laf atmış, bir tanesi bir hışımla geldi kapıya dayandı, sonra özür dileyerek gitsede..
yatağına sehpasını yatırıyor, güzelce üstünü örtüyor
bu bazende terliği oluyor. bu ikisi vazgeçilmezi zaten.
terliğini kafasına giymeye çalışıyor
sıçta b.knla oyna lafını gayet güzel gerçekleştiyor.
dişini yuttu
yürümeyi unuttu
sabahlara kadar ne söylediği anlaşılmadan konuşup duruyor
odasının camını mütemadiyen 5dakikaya bir açıyor, kapatıyor.
ve daha neler neler...
yaşıyor ama öylesine, ne o yaşadığını biliyor, nede onunla beraber yaşayanlar...
zor bir hastalık, bakanada çekenede çok zor.
