Eskiden kendimin bir halt bildiğini sanıp kendi başıma buyruk idim.
sen geldin gonlüme gördüm ki yıldızlar o kadar da uzak değil imiş.
sanki gecenin karanlığındakı ay gibiydin semada,
anladım ki bizdeki aşk meğer aşk değilmiş...
yitik bir çiçeğe benzedi simam benim,
boynum büktüm kapında haddim bildim artık,
sanki bır toz misali uçuşurdu gönlüm,
meğer ki toz uçuşsa da bır kuş değil imiş...
