birden fazla karaktere sahip olmak bazen ve özellikle de yaş ilerledikçe insanı yoruyor.
istediğimi bildiğim bir elde etmek isterken uğruna yapmayacağım şey kalmazken öte yandan da kaybetmek içim elimden geleni yapıyorum.
ne şiş yansın ne kebap mevzusu değil bu asla.
kimseyi kırmak istemiyorum herkesi kendim gibi zannediyorum sanırım. ama gerçeğin öyle olmadığını her gördüğümde yine en başa dönüyorum. bir tarafımın baskın olmasını gerekiyor bazı şeylerin yolunda ve düzgün gitmesi için ama her iki tarafıma mesafem %50 ! dengeli görünen bu durum aslında yaşantımda çok büyük bir dengesizlik yaratıyor. olayları çok çabuk sonuçlandırma isteğimin önüne geçemediğim sürece daha çok yanlış yapıcam sanırım...
şimdi yine en baştayım. yeni bir faciaya yelken açıyorum.
