araplar'ı örgütleyip israil'i köşeye sıkıştırmış; üst üste israil'in savaş nedeni* saydığı haltları etmiş; yetinmemiş "israil'e saldırmanın günüdür. israil ortadoğu'da barındırılmamalıdır" diye bar bar bağırmıştır.
sonunda israil, göt kadar toprakları yerine arap topraklarında savaşmayı yeğlemiş ve önleyici saldırıya girişmiştir.
sonuç:
savaşın ilk beş dakikasında 340 mısır savaş uçağı'nın yalnızca 31'i kalmış. diğer uçakları havalanamadan yok edilmiştir.
aynı gün içinde bu nasır salağı ürdün'e "biz israil'i bitirdik, haydi siz de dalın" mesajı çekmiştir. bunun sonucunda ise israil hava kuvvetleri'ne bağlı jetleri mısır uçağı sanıp saldırmayan ürdün hava kuvvetleri'ne bağlı savaş uçakları da düşürülmüş ve ürdün savaş dışı bırakılmıştır.
israil ertesi gün hava kuvvetleri sağlam olan tek saldırgan devlet olan suriye üstüne gitmiş ve onları da bitirmiştir.
kalan sürede israil, arap ittifağı'nın yer birliklerini bitirmiş; iran'ın yolladığı yardım konvoyunu menziline varamadan yok etmiştir falan filan...
6 gün sonucunda ölen yaklaşık 800 israil askeri'ne karşı arap ülkelerinin ölü sayıları şöyledir:
mısır - 11.000
ürdün - 6.000
suriye - 1.000
birleşmiş milletler araya girip barışı sağlamıştır. israil toprakları 6 gün öncesine göre 3 kat büyümüştür. 2 milyonluk israil yaklaşık 140 milyonluk arap ittifağı'nın eline vermiştir. nasır durumu gururuna yedirememiş ve kâğıt üzerinde de olsa israil'le 12 yıl savaşmıştır.
israil'in bu kesin utkusunun ardından arap birliği dağılmıştır. araplar'da panislamizm yayılmıştır.
israil'de "lan, biz cidden kutlu ulusuz" duygusu oluşmuş ve aşırı dinci yahudiler güçlenmiştir.
işte tüm bunların nedeni bu cemal abdülnasır denen sığırdır. hayır, arap'ın "kahraman" dediğinden ne bekliyordunuz ki?
