10 Aralık 2006 pazar günü Sabah Gazetesi yazarlarından Hıncal Uluc'un "Neden "Dön" diyemedim?.. Demedim hiç!.." adlı yazısından alıntıdır.
"Çünkü Hıncal'ı Hıncal yapan unsurların başında iki "G" harfi var.. Gurur ve Güven!..
Birincisi olmazsa ben olmam. ikincisi olmazsa, ilişkim olamaz..
ikinciyi tartışmam bile.. Yaşam güven üzerine kuruludur. Her türlü ilişkide güven esastır. Hele Aşk'ta, hem de nasıl.. Gitti mi, güven yıkılır.. Vazo kırılır.. Diyelim yalvardınız, gözyaşı döktünüz, ikna ettiniz, döndü..
içinizden "Ya gene giderse" korkusunu, şüphesini atabilir misiniz?.. Şüphe üzerine aşk kurulur mu?. Şüphe ile aşk yaşar mı?. Şüphe kemirir, tüketir. Şüphe varsa, bırakın, bitirin daha iyi.. insan sevdiğinden şüphe etmez. Sevginin, aşkın en geçerli kanıtı budur.
Pekiii.. Aşkta gurur olur mu?.. işte asıl orda olur tam da..
Ben sevdiğimi yüceltirim.. Kimselerin ulaşamayacağı doruklara oturturum.. O kadın artık gururu olmayan bir erkeği sevemez.. Kendisi için dahi olsa, gururunu çiğneyen bir erkek, artık o kadına layık olamaz.. Sezen'in, Levent'e okuttuğu şarkı neden efsane oldu sanırsınız?..
Neden gençler yıllarca "Yeter ki onursuz olmasın aşk" dizelerini efsane gibi terennüm ettiler."
