"boyiiim mi abi" şeklinde bir laf atma ile başlarlar olaya. öncesinde çakmak isterler ve bir şekilde müşteriyi yanlarında tutmaya fırsat bulurlar. sonrasında hayatlarını anlatmaya başlarlar, acı dolu ve vurgunlarla süslü. insanın vicdanını sızlatırlar ve "gel abi boyayayım ya para almıcam" dedikten sonra, insan kanar ve boyamaya başlatır, ayakkabılar boyalı olsa bile. türk insanı böyle işte, kandığını bilse bile yufka yürekli..
sonrasında boyama esnasında anlatmaya devam eder ve o boyanın senin ayakkabına sürüldüğünü hissettirmezler. işi biter, anlatmayı da yarıda bırakır. hadi sana hayırlı işler dediğinizde birden o emrah gibi acıların çocuğu olan boyacı, kötü adam rolüne dönüşerek, sizi tehdit etmeye başlar, çirkefliğini gösterir. yani çingene ırkına özgü davranış sergilerler. "nereye yaa ekmek parası atsaydın bari, emeğime yazık" derler. vermeyince cingar çıkarmaya çalışırlar.
işte bir boyacının hikayesi böyledir. siz siz olun, sigara kullanmadığınızı söyleyin. sigara kullanıyorsanız da, arkadan gelen kişiyi göstererek "bak bak onda çakmak var" diyerek aradan sıyrılın..
