kusurları örttüğü gibi insanı da örtüyor... çocukken ateşlendiğimizde, annemizin üstümüze örttüğü battaniye gibi... her şeyi unutturuyor...
her şeyin ve herkesin durduğu, sustuğu müthiş bir gece...gözlerinizi açmaktan korkmayın, daha çok açın... onunla bütünleştiğinizde hissedeceksiniz, dizginlerini kavradığınızda aşacaksınız geçmişi, geleceği... kendinizle konuştuğunuzda çözeceksiniz bir çok şeyi...sorun, cevap verin, sorun, cevap verin kendinize...
duvardaki bir kum tanesi kadar durgun ve yokmuş gibi hissedin kendinizi... sonra da sokağa açılan pencerinizden bakın dışarıya...göreceksiniz ki yokluk hep varmış aslında...huzur veren yokluk, gizlenmiş aklında...
